ಹೀಗೊಂದು ಮುಜುಗರದ ಮುಂಜಾವು

ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತ ತರುಣ  ಹೇಳಿದ ತನ್ನ ಸ್ವಾನುಭವವನ್ನು ಅವನು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆಯೇ, ಆದರೆ, ನನ್ನ ಭಾಷೆ ಮತ್ತು ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ, ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಸಮರ್ಪಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತೇನೆ.

ಈ ಪ್ರಸಂಗ ಹೀಗೆ ಸಾಗುತ್ತದೆ.

ತರುಣ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಮುಗಿಸಿ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೋಸ್ಕರ ಬಂದು ಒಂದು ಕೆಲಸ ಅಂತ ಗಿಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಅಕ್ಕನ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ವಾಸ್ತವ್ಯ ಹೂಡಿದ್ದ. ಅವನ ಹಿಂದೆ ಅವನ ತಮ್ಮ ಅರುಣನು ಕೂಡ ಬಂದು ಅದೇ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ತಾನೂ ಸೇರಿಕೊಂಡ. ತರುಣನ ಉದ್ಯೋಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಸುತ್ತಾಡುವದು ಇರುವದರಿಂದ, ತುಂಬಾ ದಣಿವು-ಆಯಾಸ ಆಗುವದು ಸಹಜ, ಅದಕ್ಕೆ ಅವನು ಬೆಳೆಗ್ಗೆ ಕೊಂಚ ತಡವಾಗೇ ಎದ್ದೆಳುವದು. ಅವತ್ತು ಕೂಡ ಅಕ್ಕ-ಭಾವ ಎದ್ದು ತಮ್ಮ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ತಯಾರಾಗುತ್ತಿದ್ದರು, ಇವನು ಇನ್ನೂ ಮಲಗಿದ್ದ. ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಬಾಡಿಗೆ ಮನೆ ಹೇಗೆ ಇರುತ್ತವೆ ಎಂದು ಬೇರೆ ಹೇಳಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ, ನಿಮಗೆಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತೆಯಿದೆ, ಹಾಗೆಯೇ ಅಕ್ಕನ ಮನೆಯೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿದ್ದು ಒಂದೇ ಮಲಗುವ ಕೋಣೆಯಿದ್ದುದರಿಂದ, ತರುಣ ಮತ್ತು ಅರುಣ ಇಬ್ಬರೂ ಹಾಲ್ ನಲ್ಲಿಯೇ ಮಲಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಅರುಣೊದಯದ ಜೊತೆಗೆ ಎದ್ದೇಳುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಅರುಣನದಾದರೆ, ತಾರುಣ್ಯದ ಅಮಲಿನಲ್ಲಿ ತೇಲಾಡುತ್ತಾ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಏಳುವದು ತರುಣನ ರೂಢಿ.

ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಪ್ರಾತ:ಕಾಲ ವಿಧಿಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದರಿಂದ ತರುಣನನ್ನು ಯಾರೂ ಎಬ್ಬಿಸಲು ಹೋಗುವದಿಲ್ಲ, ಆ ಕಡೆ ನೋಡುವದುಯಿಲ್ಲ. ಅವನ ಪಾಡಿಗೆ ಅವನು ಎದ್ದು ತನ್ನ ಕೆಲಸದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ. ಭಾವ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬೇಗನೆ ಹೋಗುವದರಿಂದ ಅವರು ಹೊರಡುವ ತರಾತುರಿಯಲ್ಲಿದ್ದರು. ಹೊರಡುವಾಗ ಅವರು ಹಾಲ್ ನ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಲಗಿರುವ ನಮ್ಮ ತರುಣ ಮಹಾಶಯರನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ವಿಲಕ್ಷಣ ಮಿಶ್ರಿತ ಅಸಹ್ಯ ಭಾವನೆಯಿಂದ ನೋಡಿ ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಏನೋ ಕೂಗಿ ಹೇಳಿ ಹೊರಟು ಹೋದರು. ಭಾವ ಯಾಕೆ ಹಾಗೆ ಹೇಳಿದರೆಂದು ತಿಳಿಯಲು ಅಕ್ಕ ಅಡುಗೆಮನೆಯಿಂದ ಒಮ್ಮೆ ಹೊರಗೆ ಬಂದು ನೋಡಿ ಮತ್ತೆ ಒಳ ನಡೆದರು. ಆಮೇಲೆ ಅಕ್ಕ ಅರುಣನನ್ನು ಒಳಗೆ ಕರೆದು ಭಾವ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಅವನಿಗೂ ಹೇಳಿದರು. ಈಗ ಅರುಣನಿಗೆ ಒಂದು ಘಳಿಗೆ ಪಿಚ್ ಎಂದು ಅನಿಸಿತು, ಅದರೂ ಅದುಮಿಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾದ, ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಏನೂ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಕೆಲಸದ ಸಮಯ ಆದುದರಿಂದ ಅವರೂ   ಹೊರಟು ಹೋದರು. ಈಗ ಅರುಣನು ಭಾವ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಮೂಲ ಸಂದೇಶವನ್ನು ರವಾನಿಸಲು ತರುಣ ಎದ್ದೆಳುವದನ್ನೇ ಕಾಯುತ್ತಾ ಕುಳಿತ. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ ನಮ್ಮ ಕಥಾನಾಯಕ ನಿದ್ದೆಯಿಂದ ಆರಾಮವಾಗಿ ಮೈಮುರಿಯುತ್ತಾ ಎದ್ದು ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತ. ಈಗ ಅರುಣ ಚುರುಕಾದ, ಅವನು ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ಬೇಗನೆ ಹೇಳಿ ಕೈ ತೊಳೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂದೋ ಅಥವಾ ತರುಣನಿಗೆ ಮುಜುಗರ ಮಾಡಲೇಬೇಕೆಂದೋ ಹುಡುಗಾಟಿಕೆ ಮನೋಭಾವದಿಂದಲೋ ಅಥವಾ ಇದೆ ಸರಿಸಮಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಯಾರು ಇಲ್ಲ ಬೇಗನೆ ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿ ಅಣ್ಣನ ಮಾನವನ್ನು ಅಷ್ಟಿಷ್ಟಾದರೂ ಉಳಿಸೋಣ ಎಂದುಕೊಂಡೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಒಟ್ಟಾರೆ  ಹೇಳೋಕ್ಕೆ ಸನ್ನದ್ಧನಾದ. ಅವನು ತಮ್ಮನಾದರೂ ಅಣ್ಣನ ಜೊತೆ ಸಲುಗೆಯಿಂದಾನೆ ಇದ್ದಾನೆ ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ವಯಸ್ಸಿನ ಅಂತರವೇನು ಅಷ್ಟಾಗಿಲ್ಲವಲ್ಲ. 

ಅರುಣ - " ನೀನು ಸರಿಯಾಗಿ ಮಲಗಿಕೋ ಮಾರಾಯಾ"
ತರುಣ - "ಯಾಕೋ?"
ಅರುಣ - "ನೀಟಾಗಿ ಮಲಗೊದನ್ನ ಕಲಿ ಮೊದ್ಲು."
ತರುಣ - "ಯಾಕೋ ಏನಾಯಿತು? ಹ್ಯಾಗ್ ಮಲಗಿದ್ದೆ ನಾನು?"
ಅರುಣ -  "ಎಡಕ್ಕೋ ಅಥವಾ ಬಲಕ್ಕೋ ಮಗ್ಗುಲವಾಗಿ ಮಲಗು, ಇಲ್ಲಾ ಅಂದರೆ, ಮೊಳಕಾಲು ಎತ್ತರಿಸಿ ಮಲಕ್ಕೋ"
ತರುಣ - "ಏ ಏನಾಯಿತು ಸರಿಯಾಗಿ ಹೇಳೋ"
ಅರುಣ - "ಏನಾಗೊತ್ತೆ? ನೀನು ಅಂಗಾತ ಮಲಗಿಕೊಂಡರೆ ಅಸಹ್ಯವಾಗಿ ಕಾಣೊತ್ತೆ" ಎಂದು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಹೇಳಿದ. ಆದರೆ ಅದ್ಯಾವುದು ತರುಣನಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಾದೇ ಒಗಟಾಗಿ ಕಾಣುತಿತ್ತು.
ತರುಣ - "ಲೇ ಸರಿಯಾಗಿ ಹೇಳಲೇ... ಅದೇನು ಅಂತ" ಎಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ಜೋರಾಗಿ ಗದರಿದ. ಆಗ ಅರುಣ ತಾಳ್ಮೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡವನಂತೆ ಕೊಂಚ ಮುನಿಸಿನೊಂದಿಗೆ ಬೇಜಾರು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೇಳಿದ "ನಿನಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಬೇರೆ ಹೇಳಬೇಕು, ಹೇಳ್ತೀನಿ ಕೇಳು, ನೀನು ಅಂಗಾತ ಮಲಗಿಕೊಂಡಾಗ ನಿನ್ನ ಟವರ್ ಫುಲ್ ೯೦ ಡಿಗ್ರಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತಿತ್ತು, ಮೇಲೆ ಬೆಡ್ ಶೀಟ್ ಹಾಕೊಂಡಿದ್ದೆ ಅಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾನ ಉಳಿತು, ಅದೂ ಕೂಡ ಏನು ಒಳ್ಳೆ ಉಬ್ಬಿ ಅಸಹ್ಯವಾಗಿ ಕಾಣತಾಯಿತ್ತು ಗೊತ್ತಾ !? ಮಗ್ಗುಲಿಗಾದರು ಮಲಗು ಇಲ್ಲಾ ಅಂದರೆ ಮೊಳಕಾಲು ಮೇಲೆ ಎತ್ತಿ ಅದು ಮರೆಯಾಗುವ ಹಾಗೆ ಮಲಗುವ ರೂಢಿ ಹಾಕಿಕೊ."
 
ತರುಣನ ಮುಖ ನೋಡುವ ಹಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನಿಗೆ ಒಂದು ಕಡೆ ನಾಚಿಕೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಏನೋ ಹೇಳಲಾಗದ ಬೇಜಾರು ಭಾವನೆ. ಅರುಣ ಮತ್ತೆ ಹೇಳಲಿಕ್ಕೆ ಶುರುವಿಟ್ಟ "ಭಾವ ಹೋಗುವಾಗ ನಿನ್ನ ಆಕಾರ ನೋಡಿಬಿಟ್ಟು ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ರು, ಅಕ್ಕ ನನಗೆ ಕರೆದು ನಿಂಗೆ ಹೇಳು ಅಂತ ಅಂದ್ಲು". ಈಗಂತೂ ಅಕ್ಕ-ಭಾವ ನೋಡಿರುವ ವಿಷಯ ಗೊತ್ತಾಗಿ ತರುಣ ಮುಖ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಓಡಿಹೊಗುವದೊಂದೇ ಬಾಕಿ, ಅವನು ಮಾತೆ ಆಡಲಿಲ್ಲ. ಪಾಪ ಅವನಾದರೂ ಏನು ಮಾಡಿಯಾನು? ಅದು ಬೆಳಗಿನ ಹೊತ್ತು, ತುಂಬಿದ ಯೌವನದಲ್ಲಿ ಹೀಗಾಗೋದು ಸಹಜವಲ್ಲವೇ, ಆದರೆ ಪ್ರದರ್ಶನ ಮಾತ್ರ ಅನುಚಿತ, ಅಲ್ಲವೇ?.

ಹೀಗೊಂದು ಮುಂಜಾವು ತರುಣನಿಗೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ಮುಜುಗರ ತರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಯಾರು ಎಣಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ನೀವೇ ಗಮನಿಸಿದರಲ್ಲ, ಪಾಪ ಸ್ವತ: ಅವನಿಗೆ  ಅದರ ಅರಿವಿರಿಲಿಲ್ಲ. ನಿಮಗೂ ಕೂಡ ಇಂತಹ ಅನುಭವವಾಗಿರಬೇಕು. ಈ ನೈಜ ಘಟನೆ ಓದಿದ ಮೇಲೆ ನಿಮ್ಮ ಅಂತಹ ಮುಜುಗರದ ದಿನಗಳು ಮತ್ತೆ ನೆನಪಾಗಿರಬಹುದು. ನೆನಪಾಗಿದ್ದರೆ ಆಗ ನೀವು ಏನು ಮಾಡಿದ್ದೀರಿ ಅದನ್ನು ಹೇಗೆ ಹಿಡಿತಕ್ಕೆ ತಂದುಕೊಂಡಿರಿ ಎಂದು ಇಲ್ಲಿ  ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಿ, ನಿಮ್ಮ ತುಂಟತನದ ಆ ರಂಗಿನ ದಿನಗಳನ್ನು ನೆನೆಯಿರಿ. ನಿಮ್ಮ ಮುಜುಗರ ನನಗೂ ತಿಳಿಸಿ.